.jpg?w=1)
Lot Essay
In 1914, just before traveling became difficult, Piet van der Hem went to Spain, sponsored by his gallery Boussod, Valadon & Cie in The Hague. There he became intrigued by the movement in flamenco dancing and bullfights. He executed several large canvases in which he expressed his fascination for this proud but cruel Spanish game.
In a letter the artist writes that same year: "Wat mij betreft, stel ik voorop dat ik aan het binnenste-buiten keren van de paarden niet wennen kan. Zo'n arm, afgebeuld scharminkel, soms nog blind daarenboven, krijgt op 'n ogenblik 'n stel vlijmscherpe stierenhorens in zijn buik: het schreeuwt erbarmelijk, blijft trillend staan. Krijgt de stier zijn zin, dan smijt hij het paard om, scheurt het open en draagt de ingewanden als een trophee met zich rond. Wordt hij echter afgeleid, dan staat het paard nog enige ogenblikken alsof er niets gebeurd is; plotseling echter begint het bloed te stromen, het dier loopt letterlijk leeg, valt om als een ballon waaruit het gas ontsnapte. Ik heb daar ernstige bedenkingen tegen. Maar overigens: stel je die grote arena voor: half zon, half schaduw, bont van vrouwen met mantilla's en waaiertjes - je zou 't op 'n rond doek willen schilderen. Hoornsignalen, en de grote poorten gaan open; de quadrilla's, espada's, banderillos, picadores, in schitterende gouden en zilveren costuums marcheren door het zand naar de presidentsloge, gevolgd door knechten met paarden, muilezels en andere benodigdheden. Dan het ogenblik, waarop de stier de arena binnenschuift, het omwerpen van de picadores, het steken met de banderilla's en eindelijk de espada die de stier neerstoot!" (exh.cat. Fries Museum Leeuwarden, Piet van der Hem 1885-1961, Leeuwarden, 1987, p.57-59)
In a letter the artist writes that same year: "Wat mij betreft, stel ik voorop dat ik aan het binnenste-buiten keren van de paarden niet wennen kan. Zo'n arm, afgebeuld scharminkel, soms nog blind daarenboven, krijgt op 'n ogenblik 'n stel vlijmscherpe stierenhorens in zijn buik: het schreeuwt erbarmelijk, blijft trillend staan. Krijgt de stier zijn zin, dan smijt hij het paard om, scheurt het open en draagt de ingewanden als een trophee met zich rond. Wordt hij echter afgeleid, dan staat het paard nog enige ogenblikken alsof er niets gebeurd is; plotseling echter begint het bloed te stromen, het dier loopt letterlijk leeg, valt om als een ballon waaruit het gas ontsnapte. Ik heb daar ernstige bedenkingen tegen. Maar overigens: stel je die grote arena voor: half zon, half schaduw, bont van vrouwen met mantilla's en waaiertjes - je zou 't op 'n rond doek willen schilderen. Hoornsignalen, en de grote poorten gaan open; de quadrilla's, espada's, banderillos, picadores, in schitterende gouden en zilveren costuums marcheren door het zand naar de presidentsloge, gevolgd door knechten met paarden, muilezels en andere benodigdheden. Dan het ogenblik, waarop de stier de arena binnenschuift, het omwerpen van de picadores, het steken met de banderilla's en eindelijk de espada die de stier neerstoot!" (exh.cat. Fries Museum Leeuwarden, Piet van der Hem 1885-1961, Leeuwarden, 1987, p.57-59)