In the early 1930's, Willink started to paint in a realistic neo-classical style. In his evolution towards his typical Magic- realistic style he was influenced by fellow realistic painters such as Giorgio De Chirico, Christian Schad and Georg Grosz. As Kramer points out, Willink introduced narrative elements in his work. It seems that, together with Willink, the spectator has to observe another reality in which tiny elements have an enormous impact on the atmosphere in the picture. As in other canvases of the 1930's, Willink achieved an atmosphere of loneliness and abandonment. Jaffé points out that these elements were supported by the then international economic and political situation. The present lot is a variant on these themes. A dark sky and foreground give an omnious framing of the arcadic scene in the distance. Willink's fine technical skills only contribute to his illusive reproduction of reality. "De reeks van schilderijen ontstaan in 1935 en later (...) is een variant op het vorige thema: de leegte en verlatenheid werden hier gesuggereerd door de tegenstelling van de grote figuren op de voorgrond tegen een ruimte, waarin geen leven valt te bespeuren, het perspectief, dat de blik van de beschouwer diep in de ruimte leidt, heeft hier niet - als weleer - de functie om de figuur in haar ruimte te situeren, integendeel, het ondersteunt de indruk van beklemming en verloren zijn in een wegschietende ruimte (op.cit Jaffé p. 83)

See colour illustration